شادی عیدمان را با نیازمندان تقسیم کنیم

خانه تکانی،گرد گیری، خرید لباس نو،میوه ، آجیل وشیرینی از برنامه های این روزهای عموم هموطنان است که با شوق وشادمانی به آن می پردازند.

در این بین بسیارند کسانی که شوق وذوقی ازآمدن سال جدید ندارند، برخی نیز غصه دار هستند ،به زندگی خود وخانواده وفرزندانشان نگاه میکنند وبا خود می اندیشند چگونه با این عید مواجه شوم وچگونه ازخجالت خانواده ام بیرون بیایم؟

این خانواده ها دست ودلشان حتی به گردگیری مختصرخانه و وسایلشان هم نمیرود و با تاثر به این ایام می نگرند ورنج می برند .

اما شمایی که در انتظار سال جدید هستید،لطفا تنها نروید ، دستی را بگیرید وبا خود به سال جدید ببرید.

وقتی در حال خرید پوشاک ولباس ایام عید هسستید به این فکر کنید که من وخانواده ام به اندازه کفایت لباس وپوشاک داریم لباسی برای نیازمندی تهیه کنم دلی را شاد کنم او هم عیدی داشته باشد ، او هم لبخندی بزند، روز او هم نو شود.

وقتی برای خرید میوه وشیرینی می روید با خود بگویید یک کیلو شیرینی کمتر می گیرم چند کیلو میوه کمتر می خرم پولش را به نیازمندی هدیه می کنم و متاسفانه این روزها آنقدر فقیر وبیچاره زیاد است که احتیاجی به گشتن هم نیست .

از سوی دیگر موسسات خیریه بسیاری در کشور وجود دارند که دارای اساسنامه ومجوز فعالیت هستند وبا نظارت دستگاه های متولی فعالیت می کنند، این موسسات با بررسی همه جانبه وانجام اقدامات مددکاران اجتماعی نسبت به تعیین وتشخیص نیازمندان واقعی اقدام می کنند واطلاعات وعملکردشان قابل اطمینان است، بنابراین نیاز به بررسی توسط خود مردم واهل خیر ونیکوکاری نیست، این موسسات مکلفند وشرعا مسئولیت دارند تا مطابق خواسته ونیت نیکوکاران اقدام کنند وهدیه اهل خیر را به نیازمندان واقعی برسانند.

بنابراین هرشخصی می تواند مطابق تشخیص خود وبراساس باورها واعتقادات خود فکر ونیت خیر خود را به راحتی واطمینان به نتیجه برساند، حتی می تواند از نزدیکی خانه اش ازشهرستانی به شهرستان دیگر یا روستای دیگر هدیه خود را تقدیم کند.

ما در این روزها باید به این بیندیشیم که فقیری که زندگی اش تامین نمی شود ، پوشاکی ندارد که بپوشد ،غذائی ندارد که بخورد وبه خانواده اش بدهد، اگر از دیوار خانه ای بالا رود اگر مرتکب بزه و جرمی شود، آیا من مسئول نیستم ؟ آیا اگر چنین نیازمندی به دلیل مجموعه شرایط جامعه وارد چرخه آسیب اجتماعی شود من مسئولیتی ندارم ؟ مومنان از خود بپرسند، آیا در روز رستاخیز از من نمی پرسند تو چرا کاری نکردی ؟ تو چرا دیدی وهیچ عملی انجام ندادی ؟کم یا بیش .

از خودمان بپرسیم ،آیا من نمی توانم از یک آسیب اجتماعی پیشگیری کنم ؟ آیاحق دارم چشمم را ببندم واز این واقعیت ها بگذرم؟

هموطنان، عزیزان، انسان ها، دینداران، متمولان، عاشقان انسان دوستی بیایید بیدارشویم وسهم خود را اداکنیم و به اندازه همتمان کم یا بیش کمک کنیم . بیائیم بی تفاوت نباشیم، انسان باشیم.

بیائیم شادی عیدمان را با نیازمندان تقسیم کنیم و باور داشته باشیم اگر مهربانی را تقسیم کنیم به همه می رسد.

عید نوروز برعاشقان انسان دوستی و بر یاوران یاری خواهان وآنان که چشمشان را بر واقعیت ها نمی بندند، مبارک باد .

*مشاور امور موسسات خیریه ومدرس دانشگاه و رییس اسبق کودکان بی سرپرست سازمان بهزیستی