بزرگترین آرزوم دیدن تو بود

با نام ویاد رهبر بنیان گذار انقلاب اسلامی وشهیدانی که  با نثار خون درخت خشکیده ی اسلام را آبیاری نموده اند دلنوشته خود را آغاز میکنم :

از اولین لحظه ای که حرکت کردیم تمام ذکر ودغدغه ام این بود که  به ضریح مبارک آقا را ببینم و به اون دست بزنم توی اون شلوغی جمعیت دستم را جلو می بردم و نمی رسید واین سخنان را زمزمه می کردم : "آخه آقا من که بزرگ ترین آرزوم  دیدن تو بود و این که دستم را به ضریح مبارکت برسونم آخه چرا من رو نمی خوای چرا دوستم نداری توی همین لحظات بود که با موجی از جمعیت جلو رفتم وضریح مبارک آقا را گرفتم " آقا قربونت برم تو مهربان ترین عالم هستی هستی آره آقا از این که من هم مثل همه ی زائرها طلبیدی ممنون توی جمعیت خیلی ها بودن که داشتن خفه می شدند اما از عشق به آقا (ع) سریع تر راه می رفتند آقا تو که این همه طرفدار و عاشق داری یه نگاه کوچکی به من بکن ای مهربان ترین مهربانان اومدم دعا کنم خواهرم را شفا بدی وپارچه سبزی  به نیت اون به ضریح مبارکت متبرک کردم این احساس را که ضریح تو را دیدم هیج وقت نمی توان به زبان آورد  یا روی کاغذ نوشت آقا خیلی دوست دارم و به تو اعتقاد دارم دعاهام رو مستجاب کن یکی از بزرگترین دعاهای من تو حرم این بود که کسی که این سفر وزیارت را برای  ما فراهم کرد هم آقا  وهم خدا از اون راضی باشد وبه حق امام عذاب قبر بر او آسان بگردد.

ما هم مثل اون آهوی منتظر منتظر دو چشم مهربان آقا هستیم تا به ما نگاهی بکند.