"به نام خدایی که مادر را آفرید و در وجودش عشق به فرزند نهاد"

سلام، سلام بر تو ای مادر خوبم، تو که بهترین دوست من هستی. سلام بر تو که مهربان‌ترین یاور منی.

تو را دوست دارم نمی‌دانم از چه زمانی. همین قدر می‌دانم آنگاه که کودکی ضعیف بودم مرا در آغوشت گرفتی. امن‌ترین و گرم‌ترین جا آغوش توست. تو را دوست دارم که شیره جانت را به من بخشیدی.

تا هستی من دوام می‌آورم. گاهی که از تو دور می‌شوم دلم به هوایت پر می‌کشد. احساس دلتنگی می‌کنم از خودم می‌پرسم اگر روزی نباشی من چه خواهم کرد؟
چه کسی به محبت‌ها پاسخ خواهد داد؟

وقتی حس می‌کنم به من مهر می‌ورزی یا مرا می‌بوسی و نوازش می‌کنی لبریز از لذت می‌شوم. وجودم را شادی پر می‌کند. مادرم من از تو خواسته‌ای ندارم اما از خدای خود می‌خواهم که شما را برایم سلامت دارد.

من از تو خواسته‌ای جز محبتی که به من می‌ورزی و من توفیق خدمت به تو را وظیفه‌ی خودم می‌دانم.

راست می‌گویند "بهشت زیر پای مادران است".