لبخند شادمانی در انتظار مهربانی شماست

در سفری به استان ایلام به همراه مسئولان موسسه خیریه عترت بوتراب شاهد بودم که بعد از مشاهده وضعیت اسفبار خانواده ای شامل مادر بزرگی تکیده و رنجیده با حضور دختری معلول ذهنی و جسمی، و زنی مطلقه که سرپرستی دو خواهر ناتنی خود را پذیرفته و شوهرش به همین دلیل او را طلاق داده بود و همگی در یک اتاق بسیار نامناسب زندگی می کردند، با اقدام سریع آقای سیدی بنیانگذار این موسسه در 24 ساعت مسکنی جدید تامین و لوازم زندگی خریداری و تحویل این خانواده شد و جای اشک های فرزندان یتیم با لبخند شادی عوض شد، اما مگر در کشور چند نفر وجود دارد که چنین دلی و چنین توانی دارند؟ کشور نیازمند اقدامات اساسی بسیار بزرگ است

 

عزیزان جان سرپرستان خانواده های فراوانی شرمنده کودکان و فرزندان خود هستند که با شکم گرسنه سر بر بالین می گذارند و همه ما در مقابل آنان مسئول هستیم

هموطنان عزیز به عنوان یک کارشناس مسائل اجتماعی که در سالهای پایانی عمرخود هستم، از شما استدعا دارم تماشا نکنید، کاری باید کرد، کم یا زیاد، هرکس به اندازه وسع و توان خود هرچند اندک باشد، باید سهم خود را ادا کند زیرا دردها بزرگتر از توان مسئولان است

 

از سوی دیگر از آنجا که تشخیص نیازمند واقعی برای مردم عادی مشکل و همراه با تردید است، کمک رسانی بهتر است توسط موسسات خیریه که دارای مددکار اجتماعی و کارشناس خبره هستند انجام شود، که توان تشخیص نیازمند واقعی را از متکدیان خیابانی و امثال آن دارند، ضمن آنکه دستگاه های موظف اداری و هیات مدیره و بازرسان موسسات خیریه متعهد نیز بر عملکرد آنان همواره نظارت می کنند و اطمنیان خاطر حاصل می شود