بدون شک زمانی که برای تحقق آرزوهای کودکانی که از مهربانی پدر محروم‌اند، قدم برداری و روزنه‌ای از نور برای آینده‌شان بیفروزی، برق شادی در کرانه نگاهشان سایه خواهد کرد و تو شادمان به تماشای این احساس ناب وصف‌نشدنی، دستان خدا را بر شانه‌ات احساس خواهی کرد . موسسه خیریه عترت بوتراب با هدف شادی و نشاط و کشف استعدادهای نهفته فرزندان تحت‌حمایت، همزمان با عید غدیر خم در قالب «جشنواره شور غدیر» اقدام به برگزاری مسابقه دو استقامت برای پانصد نفر از فرزندان تحت پوشش نمود.مسابقه پر شور و هیجانی که مسیر آینده ورزشی فرزندان منتخب جشنواره را رقم زد. به این بهانه با یکی از برندگان مسابقه که موفق به کسب مقام اول در رده سنی ۱۲ تا ۱۶ سال شده‌است تماس گرفته‌ایم. مبینا از شور و حال مسابقه و کسب مقام اول برایمان می‌گوید: ساده و صمیمی خودش را معرفی می‌کند مبینا هستم، در کلاس هشتم درس می‌خوانم، فرزند آخر خانواده‌‌ام. به همراه دو خواهر و یک برادر و مادرم زندگی می‌کنم. سیزده سال است که پدرم را از دست داده‌ام، یک ساله بودم که از نعمت داشتن پدر محروم شدم و تنها چیزی که از او برایم باقی مانده لباس‌هایی‌ست که می‌شود عطر پدر را از تار و پود آن استشمام کرد. پدری که از او هیچ خاطره‌ای در ذهنم ندارم اما در ثانیه به ثانیه زندگی‌ام حسرت نداشتن سایه مهربانش را بر سرم احساس کرده‌ام. همچون یک دونده برای تحقق اهدافم خواهم دوید از کودکی عاشق ورزش دو میدانی بودم. در کل ورزش کردن را دوست دارم و دلم می‌خواهد وقتی بزرگ شدم دبیر ورزش شوم. می‌خواهم با عبور از تمام سختی‌ها و مشکلات زندگی به تک‌تک هدف‌هایم برسم و در این راه مثل یک دونده خستگی‌ناپذیر خواهم بود. آشنایی با موسسه خیریه عترت بوتراب از سال ۹۵ تحت حمایت موسسه عترت بوتراب هستیم و از خدمات تحصیلی و معیشتی موسسه بهره‌مند شده‌ایم. حضور موسسه خیریه عترت بوتراب در زندگی ما مثل یک معجزه است و بابت تمام توجه و مهربانی‌شان سپاسگزارم. حس و حال مسابقه از زبان نفر اول مسابقه خیلی پرشور و هیجانی بود. در ابتدا با دیدن ازدحام مردم و شرکت‌کننده‌ها و شور و شوق خاص مسابقه کمی استرس گرفتم. اما مدام با خودم تکرار می‌کردم که من می‌توانم و باید برنده شوم. موقعی که در مراسم اختتامیه اسمم را صدا زدند از خوشحالی نزدیک بود بال در بیاورم و پرواز کنم.خوشحالی غیر قابل وصفی تمام وجودم را گرفته بود. و این برای من آغاز یک مسیر تازه به روی آینده‌ای شد که آرزویش را داشتم. موسسه بوتراب با برگزاری این جشنواره باعث افزاریش علاقه ما فرزندان به ورزش کردن و همپنین فرصتی شد برای نشان دادن استعدادهایمان. امیداورم در آینده هم این مسابقات ادامه پیدا کند. چند توصیه دوستانه برای فرزندان بوتراب سخنی که برای دوستان بوترابی عزیز که همه را مثل خواهر و برادرانم دوست دارم این است که ما همه افراد یک خانواده‌ایم، خانواده‌ای که آقای سیدی با مهر بی‌پایانشان یکجا گرد آورده‌اند. از دوستانم می‌خواهم برای رسیدن به اهدافشان هیچ گاه از تلاش و دوندگی دست بردار نباشند و مطمئن باشند که پایان سختی‌ها، آسایش است. حرف آخر و در پایان از مادر مهربانم که مانند یک تکیه‌گاه برایم هم مادر و هم پدر بوده تشکر می‌کنم، از موسسه خیریه عترت بوتراب و تمام کارکنان مهربان و زحمت‌کش آن نهایت قدردانی را دارم. به امید روزی که بتوانم پاسخگوی تمام مهربانی‌تان باشم. و همچنین از مربیان مهربانی که در طول مدت حضورشان در تمرینات با جان و دل برای پیشرفت و یادگیری‌مان همراهی‌مان کردند سپاسگزارم.