نان به نرخ خیرات

به گزارش روابط عمومی موسسه خیریه عترت بوتراب به نقل از سایت خبری محله من، گفتنش اصلاً خوش آیند نیست ولی گاهی برای رسیدن به زیبایی‌ها باید از دل زشتی‌ها گذر کرد. پس باید بگوییم که برخی از هم‌محله‌ای‌هایمان به نان شبشان هم محتاجند! اما این ماجرای تلخ، روی دیگری هم دارد که همان قسمت زیبای ماجراست؛ اینکه اهالی محله که به لطف خدا سفره‌شان پر رونق است، برای نان این همسایه‌ها برنامه‌ریزی کرده‌اند تا روزانه از نانوایی‌های محله نان رایگان بگیرند. همدلی‌هایی که کمی از غم نان و تلخی احتیاج به قوت روزانه می‌کاهد. اما اگر می‌خواهید از ماجرای توزیع نان رایگان در برخی از نانوایی‌های محله شاهد سر در بیاورید ادامه گزارش را بخوانید.

ماجرا از آنجا شروع شد که برخی از اهالی محله شاهد متوجه شدند تعدادی از هم‌محله‌ای‌هایشان به نان شبشان هم محتاجند. شاید چنین صحنه‌هایی را ما هم در اطرافمان دیده باشیم و با کمی افسوس و دلسوزی از کنارشان گذشتیم ولی اهالی این محله فقط غمگین نشدند بلکه دست به کار شدند تا غم نان همسایه‌ها را در حد وسع خود، کم کنند. مجید صباغچی فرزند شهید شیمیایی یکی از همین افراد است. او از روزی می‌گوید که این طرح را در محله کلید زد: «وقتی ماجرای نیاز برخی از اهالی را با کاسبان و خیّران مطرح کردیم راه‌های مختلف و نظرات متنوعی مطرح و نتیجه آن اجرای طرح کارت نان شد. کارت‌هایی درست و در بین نیازمندان توزیع کردیم. روی این کوپن‌ها مبلغی که فرد می‌تواند نان خریداری کند نوشته شده است. فرد با مراجعه به سرای محله، کارت دریافت و با مراجعه به نانوایی‌هایی که با ما همکاری می‌کنند نان تحویل می‌گیرد. انتهای هر ماه هم به نانوایی‌ها مراجعه می‌کنیم کوپن‌ها را می‌گیریم و متناسب با مبلغ آن، پول نان را پرداخت می‌کنیم.»
اما پول نان چگونه تأمین می‌شود و نیازمندان چگونه شناسایی می‌شوند؟ مجید صباغچی، پاسخ می‌دهد: «از طریق مساجد، مدارس،‌ سرا و هم‌محله‌ای‌ها، نیازمندان شناسایی می‌شوند و با رعایت کرامت انسانی با آنها ارتباط برقرار و ماجرای طرح نان مطرح می‌شود. ارزش کارت‌ها از 5 تا 10 هزار تومان است. ماه قبل 450 هزار تومان در مسجد و در سرای محله برای طرح نان جمع‌آوری شد. چند روز پیش هم خیری اعلام کرد به‌طور مستمر هزینه یک وعده نان روزانه این خانواده‌ها را تقبل می‌کند.»
نانوایی‌های طرف قرارداد با مجریان این طرح، جزو نانوایی‌های دولتی و در 7 خیابان اصلی این محله و نزدیک به مساجد قرار دارند. صباغچی ادامه می‌دهد: «برخی از شاطرها خودشان هم در این طرح سهیم می‌شوند. مثلاً چند وقت پیش مطلع شدم در یکی از نانوایی‌ها، نیازمند وقتی کارت نان را ارائه می‌دهد گاهی شاطر کارت را همراه نان پس می‌دهد.»

 نذر نان داریم

حسین امینی‌فر، که بیش از 50 سال در این محله نانوایی دارد و اهالی او را به نام شاطر حسین می‌شناسند می‌گوید: «گاهی برخی اهالی مراجعه و مبلغی برای نذر نان پرداخت می‌کنند. سفارش می‌کنند برابر مبلغ، نان رایگان به مردم یا برخی افراد خاص تحویل دهیم. این کار در ماه مبارک رمضان به اوج می‌رسد. اصلاً فکر نکنید کسی به نان شب محتاج نیست. هم‌محله‌ای‌هایی هستند که برای خرید یک قرص نان هم مشکل مالی دارند. من روزانه با چنین افرادی برخورد می‌کنم. برای همین خیلی مهم است که نذر نان در طول سال به همان شکوه ماه مبارک رمضان انجام شود.» اما او به این نکته هم تأکید دارد: «توزیع نان رایگان به نیازمندان باید طوری انجام شود که کرامت انسانی آنها حفظ شود. مبادا کار خیرمان را با اشتباهی از بین ببریم.» این نانوای قدیمی معتقد است کار خیر علاوه بر اینکه انسان را به خدا نزدیک می‌کند در بهبود و آرامش زندگی خود فرد هم تأثیر مستقیم دارد.

ترخیص 7 بیمار نیازمند
همدلی اهالی محله شاهد فقط به توزیع نان رایگان ختم نمی‌شود. چند شب پیش اهالی محله شاهد وقتی مطلع شدند در بیمارستان بهرامی کودکی بستری است که والدینش برای تأمین 490 هزار تومان هزینه درمانش مشکل مالی دارند و شب‌ها را هم کنار خیابان در چادر سپری می‌کنند دست به کار شدند. در مسجد خاتم‌الانبیا(ص) سبد کمک به این کودک چرخید و یک میلیون و 960 هزار تومان جمع‌آوری شد. با این پول نه تنها کودک مورد نظر بلکه 7 بیمار نیازمند دیگر هم از بیمارستان ترخیص شدند. موضوع جالب دیگر اینکه، حسینیه نیشابوری‌ها در همین نزدیکی هزینه بیمارانی که در بیمارستان محله بستری و با مشکل مالی مواجه باشند را پس از انجام تحقیقات اولیه تقبل می‌کند.

خیّران گمنام
مجید صباغچی، می‌گوید که حداقل 50‌درصد اهالی این محله از افرادی هستند که وضعیت مالی مطلوبی دارند و این تعداد می‌توانند با مشارکت بیشتر، به همسایه‌های دیگر کمک کنند. از همدلی دیگر اهالی هم می‌گوید: «در این محله خیّرانی را داریم که کافی است مطلع شوند اجاره خانه یا اقساط وام نیازمندی به تعویق افتاده دست به جیب می‌شود و اجازه نمی‌دهد حتی نامی از او جایی برده شود. معلم‌ها و استادان بازنشسته‌ای داریم که در سرای محله رایگان به دانش‌آموزان آموزش می‌دهند. اینها را می‌گویم تا باور کنیم هنوز در دل محله‌ها زیبایی‌های اینچنینی هم وجود دارد.»