به گزارش روابط عمومی موسسه خیریه عترت بوتراب به نقل از همشهری محله، بوی نان تازه که با آرد گندم خالص پخته می‌شود به کنار، نانوایی خیابان ایرانشهر طعم و بوی مهربانی را هم به کوچه‌پسکوچه‌های محله آورده است. از ابتدای خیابان که سراغ نانوایی را می‌گیریم اهالی محله می‌پرسند همانجایی که نان مهر می‌دهد؟ چند قدم مانده به نانوایی هم یک تابلو بزرگ که نام ائمه(ع) با مهره‌های رنگی روی آن نوشته شده جلب نظر می‌کند. مهره‌هایی که به مهره مهر معروف شده‌اند و حالا برای خودشان حکایتی دارند. نیازمندانی که حتی توان خرید چند قرص نان را ندارند با برداشتن یکی از این مهره‌ها و تحویل دادن به صاحب نانوایی یک قرص نان رایگان دریافت می‌کنند و خیّران و اهالی محله هم به ازای هر مهره هزار تومان به نانوایی مهر می‌دهند تا به افراد بی‌بضاعت نان رایگان بدهد. اینجا نانوایی مهر خیابان ایرانشهر است. همانجایی که این روزها تصویرش در شبکه های اجتماعی دست به دست می‌شود و آرام آرام در حال تبدیل شدن به بخشی از هویت یک محله است. کار خیر با مهره‌های مهر روی تابلو مقابل نانوایی با قلم درشت نوشته: نیاز داری مهره بردار بده نانوایی/ دوست داری کمک کنی مهره از نانوایی مهر بگیر. همین چند ماه قبل بود که نخستین دیوار مهربانی منطقه در انتهای خیابان ایرانشهر و در پارک هنرمندان ایجاد شد و حالا نانوایان این خیابان متناسب با حرفه خودشان طرحی مشابه دیوار مهربانی اجرا کرده‌اند. محمد صدر، جوان 31 ساله و یکی از سهامداران نانوایی که بانی اصلی طرح نان مهربانی است می‌گوید: «برای اینکه دیوار مهربانی را در مورد نان اجرا کنیم باید یک ایده جدید مطرح می‌کردیم چون نان را نمی‌توان مثل لباس از جایی آویزان کرد. به همین دلیل ایده چیدن مهره روی تابلو به ذهنم رسید. هر روز صبح این تابلو با مهره‌های مغناطیسی به نام ائمه اطهار(ع) مزین می‌شود و نام ائمه(ع) با توجه به مناسبت‌ها تغییر می‌کند. مثلاً در روز مبعث «یا محمد (ص)» و در اعیاد شعبانیه «یا مهدی(عج) ادرکنی» را با مهره روی تابلو می‌چینم. هر کسی بخواهد در این کار خیر سهیم شود یک مهره را که ارزشش هزار تومان است برمی‌دارد و به نانوایی می‌دهد. مثلاً کسی که می‌خواهد 10 هزار تومان کمک کند 10 مهر برمی‌دارد. افراد نیازمند هم به ازای هر تعداد نانی که نیاز دارند یک مهره برمی‌دارند و هیچ محدودیتی برای نیازمندان قائل نیستیم.» نان مهربانی بر سر سفره مهربانی محل قرار گرفتن تابلو نان مهر و چیدمان میز کار کارگران نانوایی به گونه‌ای است که فرد نیازمند هنگام برداشتن مهره‌های مهر به هیچ عنوان در معرض دید قرار نمی‌گیرد و این کار برای حفظ کرامت افراد بی‌بضاعت انجام شده است. بانی تابلو نان مهربانی می‌گوید: «خیلی‌ها تصور می‌کنند خیابان ایرانشهر با خانه‌های نسبتاً گران قیمت نیازمند ندارد در صورتی‌که یکی از اهالی همین خیابان از 5 بچه یتیم نگهداری می‌کند. بانویی که یتیم‌داری می‌کند هر روز تعدادی نان مهر برای فرزندانش می‌برد و ما حتی نشانی خانه او را نمی‌دانیم.» محمد صدر با اشاره به اینکه تعدادی از سرایداران اداره‌ها و شرکت‌های خصوصی خیابان کریمخان هم مشتری ثابت نان مهر هستند ادامه می‌دهد: «اداره کل سرپرستی استان تهران هم در خیابان ایرانشهر واقع شده و کسانی که برای پذیرفتن بچه‌های بی‌سرپرست به محله ما می‌آیند چند قرص نان مهر تهیه می‌کنند. قبل از نصب تابلو مهربانی به تعداد انگشتان دست هم نیازمند به نانوایی ما مراجعه نمی‌کرد اما حالا به‌طور میانگین روزی 60 مهره مهر از دست افراد بی‌بضاعت می‌گیریم و به آنها نان رایگان می‌دهیم.» به گفته بانی نان مهربانی، کارگران شریف و زحمتکش نانوایی هرگز به چهره افراد نیازمند نگاه نمی‌کنند و بعد از دریافت مزد هفتگی‌شان، مبلغی را برای کمک به صاحب نانوایی می‌دهند. کمک‌های خودجوش اهالی با نصب تابلو نان مهر، بوی عطر مهربانی در محله ایرانشهر پیچیده و در آستانه ماه مبارک رمضان خیّران محلی به تکاپو افتاده‌اند. محمد صدر، جوان محجوبی که بانی راه‌اندازی نان مهربانی است حالا پیشنهاد بردن مهره‌های مهر به ساندویچی‌ها و رستوران‌های محلی را مطرح کرده و معتقد است با این کار هیچ فرد نیازمندی سر گرسنه بر بالین نمی‌گذارد. ایوب افتخاری‌نیا، یکی از معتمدان محله ایرانشهر در این‌باره می‌گوید: «تابلو نان مهربانی که نصب شد، خیّران محلی یکی یکی از راه رسیدند و وارد گود شدند. برای جمع‌آوری کمک حتی یک فراخوان هم داده نشد و اهالی محله و خیرانی که هر روز به تعداد آنها اضافه می‌شود خودشان در طرح نان مهربانی سهیم شدند. نانوایی محله پیش از این در روزهای ولادت ائمه(ع) نان صلواتی می‌داد و ممکن بود افرادی هم که نیاز ندارند نان رایگان ببرند اما با طرح نان مهربانی، نفع این اقدام خیر مستقیماً به نیازمندان می‌رسد.» افتخاری‌نیا ادامه می‌دهد: «خیلی اوقات کسانی که از مقابل نانوایی عبور می‌کنند برای کارگران دستی تکان می‌دهند و به آنها می‌گویند خدا برکت بدهد، خدا به شما خیر بدهد. کارگران نانوایی می‌گویند با راه‌اندازی تابلو نان مهربانی روزی 150 عدد بیشتر چانه می‌گیرند و این کار به زندگی‌شان برکت داده چون دعای خیر نیازمندان پشت سر آنهاست.» از نان مهربانی تا یخچال مهربانی امیر شادبخش، یکی از خیّران محله ایرانشهر معتقد است همین تابلو کوچک و چند مهره مغناطیسی، شور و حال عجیبی در محله به پا کرده و خیّران را برای انجام کارهای بزرگ‌تر ترغیب کرده است. می‌گوید: «انرژی مثبتی که از این نانوایی به محله تزریق می‌شود بی‌سابقه است. حالا همه ما متوجه شدیم که محله‌مان چقدر نیازمند دارد. برای راه‌اندازی یخچال مهربانی به صرافت افتاده‌ایم و می‌خواهیم با کمک اهالی و رستوران‌ها و ساندویچی‌های محله برای نیازمندان غذا تهیه کنیم. خود من نیت کرده‌ام که با کمک اهالی و خیران، یک خیاط خانه خیریه راه بیندازم و با همکاری انجمن ام.اس برای افراد بیمار و نیازمند کارآفرینی کنم.» شادبخش یک درخواست هم از خیّران محلی دارد: «از هم‌محله‌ای‌هایی که دستشان به دهانشان می‌رسد تقاضا می‌کنم به نانوایی و سوپرمارکت‌ها و رستوران‌های محله سر بزنند و در کارهای خیری که انجام می‌شود سهیم شوند. اگر همه ما در قبال نیازمندان احساس مسئولیت داشته باشیم، تردید نکنید این موجی که راه افتاده به تمام محله‌های منطقه سرایت می‌کند.» ماجرای راه‌اندازی نانوایی ماجرای راه‌اندازی نانوایی خیابان ایرانشهر هم حکایت جالبی دارد. حسین عزیزی که تا سال قبل صاحب تنها نانوایی محله بود بعد از اختلاف با صاحب ملک مدتی بیکار می‌شود و در همان روزها نیت می‌کند در صورت راه‌اندازی نانوایی جدید به نیازمندان نان رایگان بدهد. اهالی محله هم بعد از اینکه از نیت او با خبر می‌شوند با جمع‌آوری طومار از شورایاری محله می‌خواهند برای راه‌اندازی یک نانوایی جدید اقدام کنند و نانوایی مهر در واقع با کمک اهالی بنا شده است. حسین عزیزی که حالا یکی از سهامداران اصلی مجتمع نان ایرانشهر است می‌گوید: «تابلو نان مهر به برکت زندگی ما تبدیل شده است. خیلی اوقات افرادی که با ماشین از مقابل نانوایی رد می‌شوند، با دیدن تابلو نان مهربانی یک گوشه‌ای توقف می‌کنند و بعد از برداشتن چند مهره مهر و دادن پول، تعدادی نان هم برای خودشان می‌خرند و می‌برند. ما نانوایی آزادپز هستیم و قیمت یک قرص نان تافتون هزار تومان است اما یکبار هم پیش نیامده که یک قرص نان بماند و بیات شود.»