به گزارش روابط عمومی موسسه خیریه عترت بوتراب به نقل از روزنامه جام جم، انجام کار خیر به صورت کار داوطلبانه ابعاد متعددی دارد. در جوامع غربی کار داوطلبانه یا کار افتخاری برای یک موسسه یا انجمن خیریه جزو اصول اولیه حقوق و مسئولیت‌شناسی شهروندان است، ولی معنی آن برای جامعه ما روشن نشده و فقط محدود به امور خیریه برای مدرسه‌سازی یا کودکان بی سرپرست و اقشار فقیر می‌شود. در حالی که ترویج فرهنگ خیریه آغازگر روند اصلاح و توسعه اجتماعی به شمار می‌رود و ابعاد بسیار گسترده‌تری در زمینه‌های متفاوت علمی و اجتماعی دارد که باید همه طبقات با آن آشنا باشند تا بتوانند با شناسایی توانایی‌های خود این حس متعالی را تجربه کنند. نفع شخصی فرد خیّر معمولا با داشتن حس مفید بودن برای جامعه، داشتن حس همدردی با نیازمندان به کمک یا به شکرانه بخشی از نعماتی که فرد در زندگی خود به دست آورده است، حاصل می‌شود. احساسی که از انجام کار داوطلبانه نصیب داوطلب می‌شود نیازهای متعالی مربوط به رضایت روحی و معنوی را ارضا می‌کند. احساسی که با مادیات قابل دستیابی نیست. شناساندن این حوزه و گستره انجام کار خیر و خارج ساختن آن از انحصار مادیات کاری است که به عهده جامعه‌شناسان و روان شناسان و رسانه‌ها و با حمایت دولت در جامعه تحقق می‌پذیرد. اگر بتوانیم فرهنگی را در جامعه ترویج دهیم که علاوه بر افراد متمول اشخاص دیگری هم بتوانند به تناسب وضعیت خود چه مادی و چه معنوی به همنوعان خود کمک کنند و در کار خیر سهیم باشند طبعا از لحاظ روانی جامعه‌ای متعادل‌تر خواهیم داشت. داشتن حس مفید بودن برای جامعه احساس باشکوهی است که می‌تواند امید به زندگی فرد را افزایش دهد وکیفیت زندگی او را بالا ببرد. برای مثال پست‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی گذاشته می‌شود مانند این است که به کودکان کار به جای پول، غذا و میوه تازه دهید، یا ساختن دیوار مهربانی در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ ایران حکایت از قدرت عظیم شبکه‌های اجتماعی برای ترویج فرهنگ نوع‌دوستی دارد. ماه مبارک رمضان ماهی است که به استناد آمارهای منتشر شده از مراجع قضایی میزان جرم و جنایت درآن کمتر می‌شود. شاید یکی از دلایل آن سهیم کردن تمام طبقات اجتماعی در کار خیر است و ایجاد احساس مفید بودن در افراد و دستیابی به والاترین سطح نیازهای انسانی یعنی احساس خوب ارزش معنوی در این امر سهیم است. جالب است بدانیم در کانادا در ماه آوریل هفته قدردانی از افراد خیّر است و مراسم و برنامه‌هایی برای آشنا کردن مردم با این کار مهم اجرا می‌شود. طبق آمارهای منتشر شده از سوی دولت کانادا، سالانه حدود دو میلیارد ساعت کار مجانی و داوطلبانه در جهت سرویس‌دهی و خدمت به مردم در کانادا انجام می‌شود. این رقم مساوی با حدود یک میلیون نفر ساعت کار تمام وقت است که اگر داوطلبانه نبود، دولت می‌بایست در ازای آن حقوق پرداخت می‌کرد. بد نیست ما نیز از این سرمایه بالقوه استفاده کنیم.