به گزارش روابط عمومی موسسه خیریه عترت بوتراب به نقل از عصر تبریز، شکرانه بازوی توانا، گرفتن دست ناتوان است. این شب ها کوچه پس کوچه های شهرمان حال و هوای دیگری دارد. حال هوایی به سنگینی اندوه یک مرد، به سنگینی بغض کودکان چشم انتظار. راستی چه بر سر بچه یتیمان کوفه آمده؟ دیگر چرا کسی سراغی از یتیمان کوفه نمی گیرد؟ آری امشب کوفه که نه، تمام بچه های شهرمان یتیم شده اند… آری شب قدر است، شب رحمت خالق، شب استغفار، شب العفو گویان شیعیان دل شکسته. امشب در گوشه گوشه این شهر هر کس به طریقی ارادت خود را به علی بن ابی طالب اثبات می کند، گروهی با قرآن به سر گرفتن و العفو گفتن به سوگواری شهادت مولایمان می پردازند، عده ای با دادن افطاری به مراکز نیازمند یاد مولایمان را گرامی می‌دارند، اما هستند کسانی که دوست دارند راه علی(ع) را ادامه بدهند، شبگردی‌هایش را، کیسه به دوش گرفتن‌هایش و مهم‌تر از همه یتیم‌نوازی مولایمان را. آری هستند جوانانی که کیسه به دوش گرفته و در کوچه‌های تنگ و تاریک حاشیه شهر تا نیمه‌های شب به یتیم نوازی دل شکستگان روزگار می‌پردازند. هنگام دیدن این صحنه‌ها تنها یک جمله به یادم می‌افتد… فقط یک جمله… پهلوانی به زور بازو و هیکل و جنس قوی و ضعیف نیست. پهلوانی به گرفتن دست بچه یتیم‌های اطرافمان هست، پس ” خدا قوت پهلوان”.