به گزارش روابط عمومی موسسه خیریه عترت بوتراب به نقل از سایت سبقت مجاز، همهچیز از 3 سال پیش آغاز شد؛ از ایمیلهایی که خبر از کمکهای خیریه دانشجویان میداد. امیرحسین بوربور با اشتیاقی که در این زمینه داشت، قدم در این راه گذاشت. با اینکه جیبهایش برای کمک کردن به دیگران چندان پر نبود، اما دل بزرگش او را برای رسیدن به آنچه در ذهن داشت، یاری کرد و با کمک دیگر خیریهها و نیروهای جهادی در اقدامات متنوعی مانند ازدواج جوانان، پهن کردن سفرههای اطعام در روستاهای محروم و پرداخت هزینه درمان بیماران قدم گذاشت. امیرحسین بوربور درگیر زندگی شخصی و درس و تحصیل خود بود تا اینکه با متنها و خبرهایی که از طریق ایمیل گروههای دانشجویی به دستش میرسید، با فعالیتهای فرهنگی و کمک به ایتام و بانوان سرپرست خانوار آشنا شد. او مشتاق همکاری با این گروههای مردمی میشود. بوربور در اینباره میگوید: وقتی با این گروه خیریه در قم آشنا شدم، پیشنهاد دادم در تهران به آنها کمک کنم. حاج آقا محمد رضایی که خانمهای سرپرست خانوار را میشناخت، چند نفر را به من معرفی کرد که رفته رفته به آنها کمک کردیم و کمکم اینگونه فعالیتها گسترش پیدا کرد. افطاری در روستاهای محروم امیرحسین بوربور چندیاست که خودش یک گروه خیریه دانشجویی با نام محسنین تشکیل داده است. وی افطاری دادن در روستاهای محروم را بهعنوان فعالیت این خیریه در این روزها معرفی میکند و میگوید: در بسیاری از مناسبتها مانند اربعین، ۲۸ صفر، عید غدیر و... تعدادی از نیازمندان را اطعام میکنیم. در ایامماه مبارک رمضان نیز قصد داریم با کمک گروههای جهادی که در روستاهای محروم سیستان و بلوچستان، جنوب کرمان و خراسان جنوبی فعالیت میکنند، سفرههای افطاری را پهن کنیم. متأسفانه روستاهای بسیاری هستند که از امکانات اولیه نیز محرومند. ۸۵درصد افراد ساکن قلعه گنج تحت پوشش کمیته امداد هستند. خانههای مناسبی ندارند و در فقر و محرومیت بهسرمیبرند. از اینرو تصمیم گرفتیم بیشتر تلاشمان را در این روستاها صرف کنیم و هر کسی با پرداخت آنچه در توان دارد، در این راه ما را یاری کند. وی ادامه میدهد: برای افرادی که در سال شاید چندبار بیشتر گوشت نمیخورند، ماه رمضان چندان فرقی با باقی ماهها ندارد اما مردم بهکار خیر در اینماه بیشتر اعتقاد دارند. توان ما هم برای کمک کردن به این مناطق همین قدر است. متأسفانه نمیتوانیم نیازهای بیشتری از آنها را برطرف کنیم. در واقع افطاری دادن و کمک کردن به افراد، بیشتر از اینکه نفعی به طرف مقابل و نیازمندان برساند، برای خود افراد ثمربخش است و میتواند تغییری برای آنان حاصل کند. حتما نباید زندگی فرد از اینرو به آن رو شود، بلکه خداوند این مسیرها را برای نزدیک شدن انسان به کمال قرار داده است. برپایی صندوق قرضالحسنه یکی از کارهای ثوابی که در بسیاری از روایات به آن اشاره شده است، برطرف کردن مشکل افراد از راه قرض دادن است. بوربور در اینباره میگوید: صندوق قرضالحسنه الزهرا در مؤسسه برای افرادی است که تمایل دارند در آنجا حسابی باز کنند و آن را بهدست نیازمندان برسانند. خیرین به اندازه وسعشان در این صندوق پول میگذارند و ما از آن طریق به افراد گرفتار در تهیه جهیزیه، درمان بیماری، بدهکاری یا شهریه دانشگاه و... با گرفتن ضمانت کافی وام میدهیم. در کنار این صندوق، صدقات هم جمعآوری میکنیم و برای افراد نیازمندی که مورد شناسایی قرار گرفتهاند، بستههای ارزاق تهیه یا در تهیه جهیزیه، درمان، رهن منزل و مسائلی از این دست با تحقیقاتی که انجام میشود، کمک میکنیم. صدقه در تنگدستی میل کمک کردن چیزی است که در فطرت بسیاری از افراد نهاده شده و البته دست بخشنده داشتن به جیب پر پول افراد ربطی ندارد. امیرحسین بوربور که شغل خود را معلمی معرفی میکند، در اینباره میگوید: حدیثی درباره ویژگیهای مومن هست که آقامجتبی تهرانی آن را تفسیر کردهاند. یکی از ویژگیهای مومن «الصدقه فی القله» است. یعنی مومن کسی است که با وسع کم نیز صدقه میدهد. در واقع کسی که پولدار است اگر هم صدقهای بدهد، شاید به جایی از مال و اموالش برنخورد. اما انفاق کسی که از لحاظ مالی مشکل دارد، ارزشمند است چون کمک به دیگری را به شرایط خودش ترجیح داده است. شادیهایی که دوام دارد بوربور که زندگیاش را میان مردم و در ارتباط با آنها معنا میکند، برای گفتن از حس و حال و تجربیات گوناگون حرفهای بسیاری دارد. او احساس خوب خود از تهیه جهیزیه دختری یتیم در یاسوج را به یاد میآورد و میگوید: او چندین بار تماس گرفت و برای تهیه جهیزیهاش پیگیری کرد. من هم خواستم که مشخصات و سند ازدواجش را برایم بفرستد. رفتارش به قدری احترامآمیز بود که خجالت میکشیدم. خلاصه با پیگیری یکی از مساجد توانستیم یک جهیزیه مختصر و خوب برایش ارسال کنیم. خیلی خوشحال شده بود و طوری قدردانی میکرد که تا به حال ندیده بودم، خیلی در روحیه من تأثیر گذاشت و خوشحالم کرد. خاطره دیگری که او به یاد میآورد، به فراهم کردن هزینه رهن خانه یک خانم در قم مربوط میشود؛ «بعد از تحقیقاتی که از سوی یکی از خیریهها در قم صورت گرفت 2میلیون هزینه مورد نیاز او پرداخت شد. آن خانم که باردار هم بودند و واقعا سخت بود از آنجا اسبابکشی کنند، وقتی برای تشکر با من تماس گرفت، آنقدر صحبتهایشان مرا تحتتأثیر قرار داد که اشکم سرازیر شد. برایش شیرین بود که کسی به حرفهایش گوش داده و بدون اینکه او را بشناسد، کمک کرده است». تلاشهایی که برای ازدواج جوانان میشود فعالیتهای این خیریه مردمی تنها به این موضوعات ختم نمیشود و موضوعات بسیار دیگری مانند جمعآوری غذاهای اضافه مجالس و برگزاری مراسم ساده عروسی و... را در برمیگیرد. بوربور در اینباره میگوید: علاوه بر آگهیهای استخدامی که در گروهمان اعلام میکنیم، در بحث ازدواج و معرفی جوانان به همدیگر نیز وارد شدهایم. این بخش از همه بخشها سختتر است و انرژی بیشتری نیاز دارد. ازدواج واقعا قسمت است. گاهی خیلی حرص میخورم و پیگیری میکنم اما آن آشنایی به ازدواج ختم نمیشود. در عوض در برخی موارد دیگر بدون اینکه پیگیری خاصی صورت بگیرد، ازدواج انجام میشود. روال کار ما در بحث ازدواج این است که با معرفی فرد از او میخواهیم که فرمی را پر کند و اطلاعاتی را تکمیل کند. بعد او را به دخترخانم معرفی میکنیم. پس از آن در یک جلسه قبل از اینکه خانوادهها در جریان قرار بگیرند، در یک مکان عمومی همدیگر را میبینند و صحبت میکنند. اگر به تفاهم اولیه رسیدند، آن وقت شماره منزل دختر خانم را در اختیار آقاپسر قرار میدهیم تا با خانواده خود اقدام کنند. خوشبختانه تاکنون 3 ازدواج از این طریق شکل گرفته است. البته جوانان امروزی در مسئله ازدواج سختگیرانه عمل میکنند و با معیارهایی که عمدتا نامعقول است بحث ازدواج را عقب میاندازند. عروسهایی که لباس خود را وقف میکنند بوربور که حالا وارد دهه چهارم از زندگی خود شده است و گره از مشکلات بسیاری از افراد با کمک خیریههای دیگر و تعدادی از دانشجویان باز کرده، به یکی دیگر از اقدامات این خیریه دانشجویی اشاره میکند و میگوید: همانطور که میدانید امروزه پولهای هنگفتی برای تهیه لباس عروس پرداخت میشود؛ لباسی که تقریبا یکبار مصرف است و تنها همان یک شب بهکار میآید. ما اعلام کردیم خواهران محترمی که دوست دارند، لباس عروسشان را با شرایطی که مدنظرشان است در اختیار ما قرار دهند و به نوعی وقف کنند. یکی از خانمهای گروه هم لباسها را نگهداری میکند و تازهعروسهایی که میخواهند ازدواج کنند این لباسها را میبینند. هر کدام که مورد پسندشان باشد با این شرط که به خشکشویی ببرند و در امانت خیانت نکنند و البته در عروسیشان گناه نباشد، تحویل میگیرند. حالا این کار روزبهروز گسترش پیدا کرده و افراد بیشتری از آن بهرهمند میشوند.