به گزارش روابط عمومی خیریه عترت بوتراب به نقل از تابناک؛ در سالهای اخیر به طرز عجیبی با افزایش مراکز خیریه مواجه هستیم. واقعیت این است که اگر سرمایهی قابل توجهی داشته باشید، به موسسات دیگر اعتماد نمیکنید و ترجیح میدهید یک موسسهی خیریهی جدید تاسیس کنید تا این مرکز دقیقاً بر اساس اهداف و ارزشهای شما کار کند. نتیجه این است که بازار کار خیر، دارای ساختار بسیار غیرمتمرکز میشود. هر یک از خیریهها شما را مجاب میکنند تا پرداختهای ریالی داشته باشید و گاهی آن قدر تعداد آنان زیاد است که کار خیر را به تعویق می اندازیم و احساس می شود با وجود حداقل 53 موسسه خیریه در مشهد و بیش از 120 موسسه خیریه رسمی در استان خراسان رضوی دیگر تعداد نیازمندان رو به کاهش است اما با وجود موسسات بسیار خیریه و وجود کمیته امداد باز هم شاهد نیازمندانی هستیم که گاهی به چندین موسسه متصل هستند و یا گاهی هیچ یک از مراکز به سراغ آنان نرفته است. بحث تجمیع موسسات خیریه و نظارت صحیح بر آنان از مواردی است که باید بدان توجه ویژهای نشان داد. برخی از این موسسات نیز گداپروری میکنند و با نداشتن علم صحیح هر روزه بر تعداد وابستگان جامعه و یا همان گدایان می افزایند. از تمامی این موارد بگذریم شاهد خیریههای غیر رسمی هستیم که گاهی فامیلی اداره میشود و گاهی در مناسبتها افراد به سراغ آنان میروند. از فواید مثبت وجود خیریههای غیر رسمی که به شکلی در فرهنگ ایرانی وجود داشته است بگذریم افزایش این گونه مراکز غیر رسمی آسیبهایی را در پی خواهد داشت زیرا بدون برنامهریزی صحیحی این عمل خیر در جامعه صورت میگیرد که احتمالا به تعداد نیازمندان و افزایش وابستگی آنان خواهد افزود. آبرومندی سبب افزایش خیریههای غیررسمی یک فرد خیر که در خیریه ای غیر رسمی مشغول به فعالیت است از دیگر اشخاصی است که به سراغش رفتهایم. وی که نخواست نامش فاش شود در خصوص نحوه انجام کار خیر خود گفت: فعالیت های ما بدین گونه است که وقتی ببینیم کسی گرفتار باشد و یا مشکلی داشته باشد یکی از خانم های معتمد پول جمع آوری می کند تا مشکل آن خانواده را رفع کند. این خانم جوان افزود: مشکلات افراد متفاوت است برخی مشکلاتی مربوط به جهیزیه عروس دارند و برخی به دلیل از کار افتادگی و یا ورشکستگی نیازمندند. از سویی این افراد آبرومندند و نمی خواهند نام و نشانی از خود باقی گذارند. وی در مورد نحوه پرداختی های خود و سایر افرادی که با یکدیگر مشارکت دارند گفت: وقتی فرد نیازمند و آبرومندی را مشاهده کنیم افراد پول روی هم می گذارند. همه کمک ها به صورت نقدی نیست برخی از کمک ها به صورت غیر نقدی است یعنی آن که فردی خیاط است لباس برای نیازمندان می دوزد. فردی نیز آرایشگاه دارد و به نیازمندان آموزش می دهد تا بتوانند برای خود شغلی داشته باشند. به طور کلی هر کسی که شغلی داشته باشد سعی می کند از آن شغل در جهت خیر استفاده کند. این خیر اظهار کرد: گاهی زنان افراد پولدار نیز مردان خود را مجاب می کنند تا به خیریه و یا افراد نیازمند پول بدهد اما این دقت وجود دارد که سعی می شود گدا پروری نکنیم و به افراد مختلف آموزش بدهیم و یا زنان به جای آن که محصولاتی مانند ترشی و مربا را از بازار خریداری کنند از زنان نیازمند خریداری می کنند تا فرد موردنظر وابسته نباشد. این زن جوان در مورد علت عدم همکاری شان با کمیته امداد و خیریه های سطح شهر گفت: کمیته امداد مبلغ ناچیزی به افراد می دهد و در پی رفع نیازهای مختلف مانند لباس و... نیست به همین دلیل سعی می کنیم که اگر خانواده ای را تحت پوشش قرار می دهیم به طور کامل به آن ها رسیدگی شود. کمیته امداد جوابگوی مسائل خرد افراد نیست. به علاوه آنطور که گفته شد افراد آبرومند هستند و نمی خواهند مشخصاتشان در جایی ثبت شود. وی ادامه داد: چندین زن در کنار هم جمع شده ایم و کار خیر انجام می دهیم و گاهی به برخی مراکز اعتماد نداریم بنابراین سعی می کنیم اگر بتوانیم خود نیز این کار را انجام دهیم و در آینده نیز خیریه ای تاسیس کنیم. لزوم ایجاد تجمیع با افزایش خیریه ها در سطح استان این سخن به ذهن می رسد که به خیرین علاقمندند خیریه های مطمئن رجوع کنند و این گونه مکان های رسمی از درجه اعتبار سلقط می شود؛ اما چنان چه اعتماد افراد جلب شود می توان دست سو استفاده گران را ساقط و رسیدگی در امر خیر را برای همه گروههای نیازمند افزایش داد.