به گزارش روابط عمومی خیریه عترت بوتراب به نقل از ایسکانیوز، یک کارشناس علوم اجتماعی با طرح سوالی می‌گوید: والدینی که قادر نیستند نیازهای معمول فرزندشان مانند غذا، پوشاک، مسکن، بهداشت و آموزش را تامین کنند و از نظر بهداشت روانی، امنیتی و ضرورت‌های پرورشی حداقل‌های لازم را فراهم کنند، آیا صلاحیت فرزندآوری را دارند؟ نبی الله عشقی ثانی با اشاره به اینکه روابط اجتماعی و انسانی پایه‌گذار تدوین قوانین حاکم بر هر جامعه است می‌گوید: در موضوع تشکیل و اداره خانواده نیز ضرورت‌ها، نیازها و باورهای مورد قبول مردم منشا و تنظیم کننده ارتباطات و کارکرد‌های خانواده است که به تبع آن وظایف و مسئولیت‌هایی را متوجه والدین می‌کند، البته تحقق آن در بعد مادی نیازمند تامین وسایل و امکانات زندگی و در بعد انسانی نیازمند وجود عشق، علاقه، دلبستگی، محبت، از خودگذشتگی و تلاش اعضاء خانواده است. وی می‌گوید: آیا والدینی که فاقد حداقل‌های بیان شده هستند صلاحیت فرزندآوری را دارند؟ آیا پدر یا مادری که نمی‌توانند از کودک مراقبت و نیازهای او را تامین کنند و از او در همه شرایط حمایت کنند و او را برای زندگی در جامعه آماده سازند صلاحیت پدر و مادر شدن را دارند؟ آیا نبایستی برای حفظ حقوق این کودکان اقدام مناسبی انجام شود؟ برای فرزندآوری هیچ محدودیت و معیاری وجود ندارد. این مدرس ادامه می‌دهد: مطابق قانون حمایت خانواده و مقررات تعریف شده، جوانانی که می‌خواهند ازدواج کنند و تشکیل خانواده دهند باید به لحاظ سن، سلامت و بهداشت روانی، رشد جسمانی، عدم ابتلا به بیماری‌های خاص و اعتیاد شرایط تعیین شده‌ای را دارا باشند و تائیدیه لازم را ازمراکز بهداشتی و مراقبتی دریافت کنند وآموزش‌های اولیه روابط زناشویی را فراگیرند. وی با اشاره به اینکه این ضوابط در مورد کسانی است که قصد ازدواج و تشکیل خانواده دارند و خودشان هم آنقدر توانمندی دارند که به متناسب بودن شرایط و ویژگی‌های یکدیگر پی ببرند و تصميم آگاهانه‌ای بگیرند، می‌گوید: اما در مورد موضوع بسیار پیچیده فرزندآوری ومسئولیت‌های مراقبتی وتربیتی فرزند هیچ معیار تعریف شده‌ای وجود ندارد و هر زوجی می‌تواند فرزندان متعددی داشته باشند وهیچ محدودیت و معیاری وجود ندارد، پس چه کسی باید از حقوق کودک و فرزندانی که به شکل ناخواسته متولد می‌شوند و خودشان اندک مداخله‌ای در تولدشان ندارند و والدینشان نیز توانائی و صلاحیت مراقبت و تربیت او را ندارند، دفاع کند؟ باید والدین پیش از بچه‌دار شدن مجوز فرزندآوری بگیرند. آیا نمی توان والدین را وادار کرد قبل از آنکه صاحب فرزند شوند به لحاظ توانائی تامین نیازها، تعلیم وتربیت فرزند و رعایت حقوق کودک مورد پرسش و ارزیابی قرار گیرند؟ و فقط زمانی مجوز فرزندآوری به آنان داده شود که اطمینان حاصل شود که قادر هستند به وظایف خود در مقابل فرزند به‌درستی عمل کنند. کارشناس علوم اجتماعی با بیان این مطلب می‌گوید: این اقدام نه تنها برای بررسی چگونگی تامین نیازهای فیزیولوژیکی و فراهم آوردن وسایل و امکانات تربیت کودک لازم است بلکه باید مشاوران با بررسی ابعاد و زوایای مسئله در مورد مجموع توانمندی‌های مادی به خصوص توانایی‌های غیر مادی ضروری والدین اظهار نظر کنند و نظر دهند آیا زوجین به لحاظ سلامت روانی و انجام وظایف والدینی مراقبت، تربیت و پرورش فرزند دارای آمادگی لازم هستند؟ و نتیجه بگیرند که این زوج حق فرزندآوری دارند وشایستگی‌های والدینی را دارا هستند یا دارای شرایط و ویژگی‌های ضروری نیستند و تا زمانی که صلاحیت لازم را کسب کنند، بایستی شکیبا باشند و صاحب فرزند نشوند. چگونگی تعلیم وتربیت فرزند یک موضوع شخصی است؟ عشقی ثانی می‌گوید: شاید برخی بر این باور باشند که چگونگی تعلیم و تربیت فرزند یک موضوع شخصی و اختصاصی است و دیگران و حتی دولت‌ها نباید در آن دخالت کنند، در حالی‌که امروزه ثابت شده است که تعلیم و تربیت امری اختصاصی نیست زیرا نتایج آن نه تنها فرزند و خانواده او را بلکه جامعه را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. توجه کنیم که هر فردی از زمان خردسالی، دوران مدرسه و تحصیل و ورود به جامعه با افراد بسیاری ارتباط بر قرار می‌کند و آنها را تحت تاثیر رفتار خود قرار می‌دهد که پیآمد‌های خطیری برای فرد و جامعه دارد، پس تعلیم و تربیت یک موضوع شخصی و اختصاصی نیست و جامعه حق دارد بر نحوه تعلیم و تربیت افراد نظارت و برای آن اصول و ضوابطی تعیین کند و کسانی را که فاقد شرایط لازم برای فرزندآوری هستند تا فراهم شدن مقدمات ضروری از این اقدام بازدارد. وی با اشاره به اینکه افرادی که به دلیل عدم تعلیم و تربیت صحیح معتاد می‌شوند و دیگران را معتاد می‌کنند، به رفتارهای ضد اجتماعی و بزهکاری می‌پردازند، می‌گوید: این بچه‌ها محصول ناتوانایی و عدم تربیت و مراقبت صحیح والدین خود هستند و بسیار بجا و ضروری است که زوجین قبل از فرزندآوری آموزش ببینند و بعد توانائیشان مورد ارزیابی قرار گیرد و فقط زمانی اجازه فرزندآوری بگیرند که متولیان امر با انجام بررسی‌های لازم به توانمندی آنان اطمینان حاصل کرده باشند. عشقی ثانی که قبلا از مدیران سازمان بهزیستی کشور بوده می‌گوید: اینکه آموزش والدین و معیار‌های فرزندپروری شامل چه مقولاتی باشد و چگونه اجراء و ارزیابی شود، موضوعی است که باید توسط آموزش و پرورش، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و متولیان پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و دیگر نهاد‌های ذی‌ربط تعیین و برنامه‌ریزی شده و به اجرا گذاشته شود اما اصل موضوع ضرورت انجام ارزیابی و اخذ تائیدیه فرزندآوری والدین قبل از حاملگی و صاحب فرزند شدن موضوعی است که برای دفاع از حقوق کودک و همه آحاد جامعه بایستی برنامه‌ریزی شود و سازوکار مناسبی برای آن تعریف شود. این مدرس دانشگاه در پایان می‌گوید: تاخیر در اجرای این امر موجب ضرر و زیان به فرزند، خانواده و جامعه می‌شود.