4هزار فرزند دارم/در 4 المپیک و یک جهانی شرکت کردم اما یک نوزاد یک ماهه من را معروف کرد

کسی که با 4 قهرمانی در المپیک به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی ناشنوایان هم درخشش داشت و حالا در زمینه پهلوانی و جوانمردی می تازد. این روزها در شرایطی که هنوز از حال و هوای محرم که کوچه پس کوچه های شهر که پر کرده بود از دسته های عزاداران سیدالشهدا (ع) خارج نشدیم، سری به هیئت ورزشکاران شهرری زدیم. هیئتی که چند سالی است به محلی برای جمع شدن عشاق الحسین (ع) از هر مسلکی در کنار هم شده است. هیئت ورزشکاران یک متولی نام آشنا دارد که اسمش به عنوان نوکر آستان اباعبدالله با نام این هیئت گره خورده است. محمد محمودی که کوچک و بزرگ او را «پهلوان» خطاب می کنند. متن گفتگوی «فردا» با پهلوان محمد محمودی را در ادامه بخوانید.  
 
-    آنچه که این روزها همه محمد محمودی را معروف کرده، بیش از آنکه به دوران ورزشی مربوط باشد، به مسئله هیئت داری و امور خیری که شما انجام می دهید اختصاص می یابد. به همین دلیل در ابتدای گفتگو بفرمایید که چگونه و از کجا جرقه تشکیل یک هیئت برای ورزشکاران در ذهن شما زده شد؟
این هیئت با حضور پدر من با چند تن از دوستانش در حیاط یک خانه کوچک با نام انصارالحجه کار خود را آغاز کرد و بعدها من به پدرم پیشنهاد دادم که اسم این هیئت را هیئت ورزشکاران بگذاریم تا زلف یک ورزشکار بیشتر با نام اهل بیت(ع) گره بخورد. پدرم هم این پیشنهاد را قبول کرد و اسم این هیئت را گذاشتیم هیئت ورزشکاران انصار الحجه. زیر پوشش این هیئت نیز یک خیریه تشکیل دادیم و سرانجام نام هیئت و بیت الایتام ورزشکاران شهرری انصار الحجه بر آن نهاده شد. کار این هیئت از یک حیاط به چند حیاط، از کوچه به خیابان و سرانجام کار به جایی رسید که ما تمام محله را با چادر و داربست می بستیم و شبی 3 یا 4 هزار نفر در مراسم این هیئت شرکت می کردند.  
 
-    چرا نام ورزشکاران را بر این هیئت نهادید؟
از مسئولان مملکتی، قهرمانان و ورزشکاران رشته های مختلف، هنرمندان و سایر اقشار مردم به این هیئت می آمدند و مجبور شدیم که جای هیئت را از محل قبلی عوض کرده و به یک فضای بزرگتر برویم. امروز هم این هیئت در مسجد فیروزآبادی شهرری دایر است که به واسطه وجود حیاط 2 هزار متری این مسجد، این جمعیت در آن جای می گیرد. هر شب این مراسم هم بیش از 5 یا 6 هزار نفر جمعیت را در خود جای می دهد. اما مهمترین اقدامی که در این هیئت راه اندازی شد موضوع خانواده های ایتام بود که با 10 خانواده آغاز شد و الان به بیش از 2600 خانواده رسیده است. ما در این هیئت معتقد هستیم که باید بر اساس اصول عزاداری پیش رفت و اصول کار هیئت هم همین یتیم نوازی است که پیشوای ما، امیر المومنین(ع) سردمدار این موضوع بودند.  
 
-    ترکیب معنایی هیئت و ورزش که در این هیئت شکل گرفته از نظر شما چه مفهومی دارد؟
همانگونه که همه می دانیم ورزشکاران همواره به اهل بیت(ع) اقتدا می کنند و یا روی پیراهن و یا با نام بردن از اهل بیت، ارادت خود را به این خاندان نشان می دهند. اما بنا نیست که یک ورزشکار فقط هنگام مسابقه و در زمانی که به آنها نیازمندیم، نام اهل بیت را بر زبان بیاوریم، بنابراین بعد از قهرمانی و پیاده کردن اصول ورزش در جایگاه خود، در مراسم عزاداری این عزیزان نیز شرکت کنیم. امروز آقا تختی الگوی بسیاری از ورزشکاران است اما الگوی آقا تختی هم مولا امیر المومنین(ع) بود. این بدان معناست که در جامعه، جوانان ما یاد بگیرند اصول و معرف اهل بیت را در زندگی به کار بگیرند.  
 
-    کدام دسته از ورزشکاران شاخص کشور در این هیئت حضور می یابند؟
تعداد این ورزشکاران بسیار است. از قهرمان کشتی تا قهرمانان ملی ما در المپیک و رقابت های جهانی، در میان مسئولان نیز وزرا و معاونان رئیس جمهور، سرداران سپاه و امیران ارتش، همگی زیر پرچم امام حسین(ع) برای نوکری ایشان گرد هم می آیند. هر کس به هر نحوی با هر جایگاهی در این هیئت می آید و برای اهل بیت(ع) عزاداری می کند.  
 
-    از موضوع هیئت که بگذریم، به فعالیت های خیرخواهانه ای می رسیم که در کنار هیئت داری در حال انجام است. چگونه بیش از 4000 یتیم و نزدیک به 2600 خانواده نیازمند را گردهم آوردید؟
زمانی که پدرم زنده بود، نام پدر و مادرم را برای زیارت خانه خدا نوشتم تا به مکه بروند. مادرم در این سفر حضور یافت اما پدرم به من گفت که پول مکه را به خودم بده تا بتوانم 10 خانواده یتیم را حمایت کنم. اینگونه بود که خانه ما در شهرری به یک دارالایتام و خیریه تبدیل شد و هر روز آمار خیران آن بیشتر هم می شود. از خوراک و پوشاک گرفته تا تهیه جهیزیه برای نوعروسان، همانگونه که مردم به اولاد خود می رسند، به این کودکان یتیم هم رسیدگی می شود. من به عشق این بچه ها حتی بچه دار هم نشدم و معتقدم که همه این بچه ها فرزندان من هستند. همه یک یا 2 فرزند دارند اما من 4 هزار فرزند دارم.  
 
-    از نهاد، سازمان یا ارگان دولتی کمک به مجموعه شما می شود؟
از هیچ ارگان یا سازمانی کمک نگرفته و نخواهیم گرفت. ما در این مجموعه نه کارت ویزیت، نه سایت یا شماره حسابی داریم که بخواهیم به کسی ارائه کنیم. هر کس می خواهد کمک کند خودش به مجموعه ما آمده و کمک می کند. پشتیبان اصلی ما هم خداست و خداوند خودش افراد خیر را مامور می کند تا به این ایتام کمک کند. اینگونه هم نیست که ما بگردیم و یتیمی را پیدا کنیم. یتیم خودش ما را پیدا می کند تا به ما آبرو دهد. این یتیمان فرزندان خدا هستند و خداوند هوای آنها را دارد.  
 
-    از دوستان و رفقا و ورزشکاران، کسی به شما در این مسیر کمک می کند؟
بچه  محل های خوب و رفقایی که در سطح تهران و شهرری قبل از اینکه من بخواهم از آنها طلب کنم خودشان در این زمینه کمک های مالی و معنوی انجام می دهند. از سوی دیگر هم برادران من از خارج از کشور برای من مبالغی را واریز می کنند تا بتوانیم به این ایتام کمک کنیم. از همه مهمتر اما این است که خداوند یاری رسان اصلی ماست. در طول 17 سال گذشته یکبار هم لنگ نماندیم و دست خود را جلوی کسی دراز نکردیم. از همین جا دست همه افرادی که خودشان برای راه انداختن امور خیر پا پیش می گذارند می بوسم.  
 
-    به نظر شما امروز ورزشکاران ما چگونه می توانند در این مسیری که شما در آن گام نهادید، قدم بگذارند؟
بخشندگی پول زیاد نمی خواهد، جرات زیاد می خواهد. آدم ها اول باید خدای خود را پیدا کنند. خدا فقط برای قسم خوردن نیست. خدا را باید پیدا کرد. برای تشکر کردن از خدا باید به سمت کسانی برویم که خداوند آنها را دوست دارد. خداوند یتیمان را دوست دارد. خدا به خاطر این بچه های یتیم به ما عزت می دهد. من به لطف خدا بود که در 4 المپیک شرکت کردم و همیشه تیم هایی که داشتم روی سکو بوده اند. یکبار هم در جهانی تیم را روی سکو بردم و زمانی هم که مربی تیم ملی ناشنوایان بودم هم موفق عمل کردم. این همه به خاطر یک بچه یک ماه و 10 روزه بود. اما الان در کنار این یتیمان که فرزندان خدا هستند بیش از آن زمان مردم من را می شناسند و به من احترام می گذارند. 4 المپیک و یک جهانی من را معروف نکرد. یک بچه یک ماهه من را معروف کرد. این از عظمت خداوند بود.  
 
-    امروز این فضای اخلاقی در ورزش ما و در میان ورزشکاران وجود دارد؟
من از این فرصت می خواهم استفاده کنم و مستقیم با رئیس جمهور و وزیر ورزش و وزیر آموزش و پرورش صحبت کنم. اینکه چرا در کتاب های دبستان از کودکی های اهل بیت(ع) و اصول معرفت و اخلاق آنها حرفی به میان نمی آید برای من سوال است. ما باید اهل بیت(ع) را در کتب درسی الگو کنیم. پهلوانی و جوانمردی را باید از کودکی به جوانان یاد داد تا در ورزش، دین و مذهب خود جلوه ائمه را پیدا کنیم. وزیر ورزش هم همین وظیفه را دارد و باید از زیرمجموعه های خود در رده های پایه بخواهد که فرزندان این مرز و بوم را با اخلاق و ادب اهل بیت(ع) پرورش دهند تا در سنین بزرگسالی، شاهد بی اخلاقی یک ورزشکار نباشیم.  
 
-    و حرف آخر...
ما در این جامعه به هیچ کس بدهکار نیستیم. اول خدا، دوم به خون شهدا و سوم به ایتام که همان فرزندان خدا هستند. در پایان هم از خدا می خواهم به آبروی آقا اباالفضل(ع) ریشه مواد مخدر را از ایران عزیز و جوانان ما نیست و نابود کند.