در کنکور امسال شاهد افتخارآفرینی ۶ نفر از فرزندان مستعد بوتراب بودیم. فرزندانی که محدودیت و محرومیت مانع پیشرفت‌شون نشد و یقینا با عزم و اراده‌شون می‌تونند به همه آرزوهاشون جامه عمل بپوشانند. سامان یکی از ۶ فرزند موفق موسسه بوتراب هست که به همراه ۴ نفر دیگه از رتبه‌های زیر ۱۰۰۰ برای شرکت در مراسم افتتاحیه مجتمع آموزشی فرهنگی تربیتی بوتراب در شهرستان خوی، میهمان موسسه است و همین فرصتی ایجاب کرد که بتونیم گفت‌و‌گویی صمیمانه باهاش داشته باشیم. خودتون رو معرفی کنید و درباره رتبه‌ای که در آزمون سراسری کسب کردید، برامون بگید. سامان هستم از استان کهگیلویه‌وبویراحمد، ۲۱ سالمه، فرزند ارشد یک خانواده ۵ نفره هستم، دو خواهر و یک برادر دارم. من رتبه ۲۹۴ کنکور زبان و ۳۸۸۰ تجربی رو کسب کردم. به فیزیوتراپی علاقه دارم و دوست دارم خارج از کشور تحصیل کنم. با این‌که می‌دونم با این رتبه پزشکی قبول میشم ولی تو انتخاب رشته فقط فیزیوتراپی رو انتخاب کردم و اگه قبول نشم دوباره می‌خونم. دوست دارم تو این رشته تحصیل کنم و یکی از بهترین‌هاش در ایران و جهان باشم. از رتبه‌ای که به دست آوردم رضایت نداشتم بعد این که نتایج آزمون سراسری اعلام شد، خانواده‌ام خیلی خوشحال بودند ولی خودم اصلا از رتبه‌ای که به دست آوردم رضایت نداشتم، چون هدفم فقط فیزیوتراپی هست. از رویای فوتبالیست شدن تا هدف بزرگ فیزیوتراپیست بودن تا اول دبیرستان درسم خیلی خوب بود. بعد از اون به خاطر علاقه و مهارتی که در ورزش فوتبال داشتم، بیشتر وقتم رو به فوتبال اختصاص دادم و فرصت کمتری برای درس خواندن پیدا می‌کردم. به فوتبال خیلی علاقه داشتم ولی به خاطر مشکلات مالی نتونستم ادامه بدم. من از یک روستا تونستم به سطح اول فوتبال راه پیدا کنم و در رده امید تیم سپاهان اصفهان بازی کنم ولی برای ادامه ۱۰۰ میلیون پول لازم داشتم و این مبلغ برای منی که خانواده‌ام تو امرار معاش زندگی گیر کرده بودند، مبلغ غیر قابل تصوری بود. همین باعث شد متوجه بشم وقتی پول نداری حتی اگه استعداد هم داشته باشی، هیچ راهی برای پیشرفتت وجود نداره و باید بسوزی، به همین خاطر قید فوتبالیست شدن رو زدم و دوباره سراغ درس برگشتم و از صفر مطلق شروع به درس خوندن کردم و در مدت ۷ ماه برای کنکور آماده شدم تا بتونم از طریق درس خوندن به اهداف بزرگترم برسم و خواهم رسید چون من باید بهترین باشم .من می‌دونستم که موفق میشم چون تو درس همه چی به خودم و تلاشم بستگی داره و تنها راه نجات از فقر تحصیل کردن هست. عامل موفقیت در کنکور متاسفانه ۴۵ روز قبل کنکور پدربزرگم فوت کرد و دیگه نتونستم تا روز آزمون درس بخونم، برای همین آمادگی آنچنانی نداشتم ولی مهم‌ترین عامل موفقیتم اول هدف بزرگیه که دارم و دوم حضور یک نفر تو زندگیم که برام حسابش از تمام دنیا جداست و وجودش کلا برام انگیزه‌ست. آدمی که هر جا کم آوردم همیشه کنارم بوده و حمایتم کرده و هر جا خسته شدم اون بوده که تشویقم کرده با اراده و قوی‌تر ادامه بدم. اون آدم خاص زندگیم مادرم هست که بی‌نهایت دوستش دارم. من موفقیتم رو به مادر عزیزم و خانواده‌ام که خیلی دوستشون دارم و مجموعه بزرگ بوتراب و آقای سیدی بزرگوار که چندین ساله من و خانواده‌ام رو مورد لطف خودشون قرار دادند، تقدیم می‌کنم و امیدوارم یک روز بتونم جبران کنم و می‌دونم که می‌تونم. خاطره‌ای از پدر ۶ ساله بودم که پدرم فوت کرد و متاسفانه خاطره‌ای ازش ندارم و بزرگترین حسرت زندگیم همینه.بعد فوت پدر خیلی به مشکل برخوردیم، کل دارایی‌مون چند تا گوسفند و یک گاو بود که از فروش شیرش امرار معاش می‌کردیم. کودکی‌ام با حسرت‌ها و کمبودهای زیادی گذشت. چشیدن مزه تلخ نیاز و نداری، حسرت داشتن لباس و کفش نو .روزهای سختی بود که حتی فکر کردن به اون کام زندگی‌ام را تلخ می‌کند. به همین خاطر می‌خوام به جایی برسم که بتونم در آینده به فرزندانی که سایه پدر بر سرشون نیست کمک کنم و نگذارم این حسرت‌ها در زندگی اونها هم تکرار بشه. بزرگترین هدف در زندگی بزرگترین هدفم اینه که یکی از موفق‌ترین و سرشناس‌ترین چهره‌های ایران بشم. یکی مثل آقای سیدی که روح والا و بزرگی داره تعریف خوشبختی به نظر من خوشبختی یعنی بتونی طوری زندگی کنی که در درجه اول خدا و بعد پدر و مادرت ازت رضایت داشته باشند و این یعنی اوج خوشبختی موسسه خیریه بوتراب از نظر شما کلمه و جمله‌ای که بتونم باهاش این موسسه رو توصیف کنم به ذهنم نمی‌رسه ولی می‌تونم بگم یه چیزی فراتر از عالی و بی‌نظیر. در طول مدت اردوی ۵ روزه که برای شرکت در مراسم افتتاحیه مجتمع آموزشی بوتراب همراه موسسه بودیم، اردو و خوشی‌های سفر به کنار، آشنا شدن با انسان‌هایی که بی هیچ توقعی مهربان هستند و عشق و عاطفه تو چهره‌هاشون پیداست برام بسیار ارزشمند بود. توصیه برای فرزندان بوتراب توصیه که نمی‌کنم ولی ازشون می‌خوام قدر لطفی که موسسه در حقشون می‌کنه رو بدونند و تلاش کنند به جایی برسند و بتونند جواب این همه لطف و محبت موسسه رو به طریقی بدهند. سخن آخر سخن آخرم یه جمله از خودم که شده سرلوحه زندگیم و تجربه‌اش کردم. این که همیشه میگم آدما تو محدودیت‌هاشون ستاره می‌شن و امسال بچه‌های بوتراب رو دیدم که علاوه بر محدودیت در محرومیت هم ستاره شدند و برترین رتبه‌های کنکور رو به دست آوردند پس محدودیت و محرومیت نباید مانع پیشرفت بشه بلکه باید آدما تو این شرایط خودشون رو نشون بدهند. همچنین در آخر از تمام کارکنان مهربان و مهراندیش موسسه بوتراب که فرصت آشنایی باهاشون رو پیدا کردم، به خاطر تلاش بی‌وقفه برای خدمت‌رسانی به من و امثال من و همچنین از آقای سیدی بزرگوار به خاطر پایه‌ریزی اساس و شالوده این موسسه بزرگ خیریه نهایت تقدیر و تشکر رو دارم و قول میدم یک روز من هم پا به پای این موسسه در جهت تحقق اهداف و آرمان‌های والای آن همراهی‌شون خواهم کرد.