مسئله اشتغال کودکان در جهان واقعیتی دردناک و اسفناک است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. تا زمانی که فقر، ناآگاهی و نابرابری وجود دارد...

در بحث اشتغال وقتی با رکود ، سرکوب دستمزد ، تحصیلات آکادمیک غیر مرتبط، افزایش نرخ رشد جمعیت جوان بین 13تا29سال مواجه می شویم و برای اشتغال پایدار فکری نکرده ایم لذا بازار سواستفاده و ایجاد مشاغل کاذب ، مشاغل زیرزمینی و همچنین بنگاه های خیریه اشتغال با به کار گیری کارگران با دستمزدی کمتر ازحداقل از سوی صاحبان سرمایه فراهم می شود.

در روزهای اخر سال، بخش زیادی از نیازمندان، سفره های عید شان رنگی نیست. دست شان تنگ است. سایه خانواده ای بر سر ندارند. روی تخت بیماری هستند و هزینه های درمانی برای آنها دردی دو چندان شده. در هفت آسمان هم ستاره ای، همسری، فرزندی، پدر یا مادری هم ندارد و ... .

همدلی و همزبانی در هنگام سختی های زندگی دیگران باعث خشنودی خداوند و حاکم شدن شور و نشاط در زندگی شما می شود.

قانون فرزندخواندگی نخستین‌بار در اسفند 1353 تصویب شد و نزدیک به 40 سال همچنان در کشور ما برای فرزندخواندگی به این قانون استناد می‌شد. اما همان‌طور که هر قانونی با توجه به نیازهای روز جامعه باید تغییر کند تا کارآمدتر شود در سال‌های اخیر نیز این قانون با توجه به سختگیری‌های مفرطی که داشت، خود به مشکل و سدی بزرگ در راه فرزندخواندگی تبدیل شده بود.

با توجه به میزان رشد جمعیت در دو دهه گذشته میتوان اشتغال و بیکاری را مهمترین چالش اجتماعی چند دهه آینده به حساب آورد.

معضل حاشیه نشینی یا سکونت گاه های غیررسمی در بخش عظیمی از کشورهای جهان، به ویژه در کلان شهرهای قاره آسیا و آفریقا و آمریکای جنوبی، گریبان گیر مدیریت شهری می باشد.

اغلب کشورها علی رغم تلاشی که داشته اند نتوانسته اند فقر را به کلی در کشورشان ریشه کن کنند از جهت دیگر نابرابری های اقتصادی رو به افزایش است و حقوق و نیازهای کودکان نادیده گرفته می شود.