مهم‌ترین عامل موفقیتم در کنکور خود «من» بودم

علیرضا رتبه ۶۴۰ رشته علوم انسانی در کنکور برایمان از مسیر و راز موفقیتش می‌گوید.

علیرضا هستم، ۱۸ ساله از استان چهارمحال‌وبختیاری. آخرین فرزند یک خانواده پنج نفره هستم. دو برادر و یک خواهر دارم که همگی ازدواج کرده‌اند و من به همراه مادرم در روستا زندگی می‌کنم.

 به درس خواندن علاقه زیادی دارم و از کلاس اول تا دبیرستان همیشه شاگرد اول بودم. دلم می‌خواست تا جایی که می‌توانم تلاش کنم و بتوانم با تحصیل کردن و رسیدن به مدارج عالی تحصیلی آینده روشنی برای خودم بسازم و پاسخگوی زحمات و محبت‌های خانواده‌ام باشم.

من در آزمون سراسری موفق به کسب رتبه ۶۲۰ علوم انسانی شدم. رتبه‌ای که از خودم انتظار به دست آوردنش رو داشتم. ساعت یک بامداد بود که از نتیجه آزمون مطلع شدم . خوشحالی غیرقابل‌وصفی همه وجودم رو گرفت و یک لحظه بی‌توجه به ساعت و زمان از خوشحالی فریاد شوق ‌زدم و حتی موجب رنجش همسایه‌ها شده بودم اما فردای آن شب با یک جعبه شیرینی از دلشان در آوردم. بعد از ته دل می‌خندد.عمق خوشحالی‌اش را می‌شود از شور و اشتیاق صدایش که با هیجان خاطره آن شب را تعریف می‌کند احساس کرد.

مهم‌ترین عامل موفقیتم در کنکور خود من بودم. نه تنها من، برای سایرین هم همین‌طور است. مهم‌ترین عامل موفقیت اراده و تلاش هر فرد است. علاوه ‌بر این استفاده از خدمات بورسیه قلم‌چی موسسه بوتراب و بهره‌مند شدن از دانش و راهنمایی یک مشاور خوب عامل دیگر موفقیتم در کنکور است.

هدفم از درس خواندن این است که به شغلی که علاقه دارم برسم‌. من دوست دارم دبیر شوم چون دلم می‌خواهد یک فرد مؤثر و تأثیرگذار در جامعه باشم و بتوانم دانش خودم را به دیگران هم انتقال بدهم.

به نظر من موفقیت فرمول خاصی ندارد و به یکباره به وجود نمی‌آید. موفقیت یعنی هدف داشتن، یعنی تلاش کردن. همین‌که فرد در مسیر موفقیت قرار بگیرد و در جهت رسیدن به آن تلاش کند یعنی انسان موفقی است و من خودم را انسان موفقی می‌دانم. نوازنده پیانو، خوشنویس، نقاش، مؤذن و قاری قرآن هستم و تا جایی که توانسته‌ام در جهت کشف توانایی‌ها و شکوفایی استعدادهایم تلاش کرده‌ام.

البته باید بگویم که در پس تمام موفقیت‌هایم حضورهمیشگی مادر، بزرگترین پشتوانه و دلگرمی‌ام بوده و نقش زیادی در موفقیتم دارد. من موفقیت امروزم را به مادر مهربانم تقدیم می‌کنم و برای رسیدن به موفقیت‌های بیشتر همیشه محتاج دعای خیر او هستم.

پدرم را در ۹ سالگی از دست دادم و تمام زندگی‌ام با حسرت حضورش سپری شد. حسرت بزرگی که تحمل سنگینی‌اش یک عمر روی شانه‌های کودکانه‌ام سنگینی می‌کرد ولی چاره‌ای جز صبوری و به یاد سپردن خاطرات و دلخوش بودن به تصویر پدر نداشتم.

 مشکلات، نه فقط برای من که از داشتن پدر محروم‌ هستم بلکه در زندگی هر کس به نحوی پیش‌ می‌آید و زندگی همیشه سختی‌ها و فرازوفرودهایی دارد ولی برای ما بخاطر نبودن پدر این مشکلات پر‌رنگ‌تر می‌شد و بیشتر به چشم می‌آمد. بعد فوت پدر علاوه بر جای خالی‌اش، مشکلات مادی روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شد. مادرم با کشاورزی و کمک‌ها و حمایت‌های کمیته امداد برایمان جای خالی پدر را پر کرد و روز به روز زیر سنگینی این مسئولیت‌ها سرو قامتش خمیده شد.

از جمله مشکلات زندگی‌ام، زندگی در یک خانه کاه‌گلی قدیمی است. علاوه بر این من در دوران متوسطه بودجه خرید کتاب را نداشتم و از کتاب‌های دست دوم استفاده می‌کردم ولی این‌ها همه باعث تقویت انگیزه‌ام برای تلاش بیشتر به منظور رسیدن به هدفم شد. پرقدرت و بااراده برای رسیدن به هدفم حرکت کردم و خوشبختانه نتیجه‌اش را هم دیدم.

من از سال ۸۴ از طریق کمیته ‌امداد با موسسه بوتراب آشنا شدم و تحت حمایت آن قرار گرفتم و از امکاناتی نظیر لپ‌تاپ، بورسیه قلم‌چی و کمک هزینه‌های معیشتی ماهانه بهره‌مند شدم.

 جمله‌ای که بتوان با آن این موسسه را وصف کرد، نمی‌بینم و فقط می‌توانم بگویم یک خانواده بزرگ با سرپرستی پدری مهربان که جای خالی پدرانمان را برایمان پر کرده است.

یک اردوی همه‌جانبه و عالی بود و خیلی چیزها در این سفر یاد گرفتیم، این اردو علاوه بر این‌که سبب آشنایی ما با موسسه بوتراب و همچنین سایر فرزندان بوترابی و بازدید ازجاهای دیدنی تهران، خوی و ارومیه شد یک تجربه عالی برای حضور در خانواده‌ای بزرگ و منظم بود.

توصیه‌ای که برای دوستان بوترابی‌ام دارم این است که به لطف موسسه بوتراب، همه شرایط برای دست‌یابی ما به موفقیت فراهم است و هیچ مانعی که ما را از رسیدن به آن باز دارد وجود ندارد و در واقع رسیدن به موفقیت فقط به اراده و تلاش خودمان بستگی دارد. بیایید حالا که مرد بزرگی دستان ما را پرمهر و صمیمانه گرفته و هر گونه امکاناتی برای بهتر شدن آینده‌مان در اختیارمان قرار داده ‌است، ما هم دست پرمهرش را بفشاریم و با دست‌یابی به موفقیت لطف آقای سیدی و موسسه بوتراب را جبران کنیم و پاسخگوی مهر بی‌دریغ‌شان باشیم.

خاطرتان باشد که نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود. گنج خود شما هستید و این تلاش و اراده‌تان است که آینده‌تان را رقم خواهد زد. این را هم به خاطر داشته باشید که انسان‌هایی که سخت‌ترین گذشته را پشت‌سر گذاشته‌اند در آینده جزو موفق‌‌ترین افراد بوده‌اند.

به عنوان حرف آخر از تمام عزیزانی که برای رسیدن ایتام به آینده روشن از حمایت‌های مادی و معنوی‌شان دریغ نکرده‌اند، نهایت تقدیر و تشکر را دارم. همچنین از موسسه بزرگ خیریه عترت بوتراب به عنوان بزرگترین حامی فرزندان یتیم و آقای سیدی بزرگوار، پدر معنوی‌مان بی‌نهایت سپاسگزاری می‌کنم و امیدوارم بتوانم پاسخگوی ‌مهربانی‌تان باشم و روزی بتوانم در مجموعه بوتراب شخص کارآمدی باشم  ودر کنار شما به دیگر عزیزانی که تحت حمایت موسسه هستند درحد توانم خدمت کنم.